سعدیه

سعدیه که نام اصلی او نیست، در کابل به دنیا آمده و بزرگ شده است، قبل از به قدرت رسیدن طالبان او شغل موفقی به عنوان وکیل مدافع داشت و به پرونده های مربوط به قربانیان زن خشونت خانگی رسیدگی می کرد. پس از این او به عنوان څارنوال مشغول به کار شد و در آنجا به پرونده های امنیتی و سیاسی پرداخت.

سعدیه داستان و ناامیدی خود را با افغان وتنس در میان می گذارد، زیرا با ظهور مجدد طالبان او دیگر نمی تواند سر کار برود، قبل از طالبان زندگی خیلی خوب پیش می رفت من هر روز با اشتیاه سر کار می رفتم، پس از آمدن طالبان من و دیگر همکاران زنم در داخل خانه هایمان زندانی شده ایم و درآمد خود را از دست داده ایم.

سعدیه به افغان وتنس گفت که پس از بازگشت طالبان، خودش و سایر همکاران زن ابتدا برای «چک این» به محل کارشان رفته بودند، اما هر بار مقامات طالبان آنها را رد کردند و گفتند که باید دفاتر زنان و مردان را جدا کنند و وقتی این کار ترتیب داده شد آنها را به سر کار فرا می خواندند.

معاش سعدیه نامنظم و کم است، در یک دوره چهار ماهه فقط یک بار معاش دریافت کرده است، سعدیه علاوه بر این که با چالش های اقتصادی دست و پنجه نرم می کند و نمی تواند از خانواده اش حمایت کند، او به افغان وتنس می گوید که از جان خود می ترسد، زیرا حتی قبل از بازگشت طالبان به قدرت با تهدیدها مواجه شده و هشدارهایی دریافت کرده است، سعدیه می گوید که ترسناک تر از همیشه است و حتی چندین بار به دلیل تهدید شماره های ناشناس شماره تلفن خود را تغییر داده است.

او می‌گوید طالبان صدها جنایتکار را از زندان‌ ها آزاد کرده‌ اند که من و همکارانم به دوسيه های آنها رسیدگی می ‌کردیم، در تلاش برای محافظت بیشتر از خود سعدیه از خانه اش نقل مکان کرده است، او به افغان وتنس می‌گوید که اگر لازم نباشد از خانه خارج نمي شود و اگر چنین کرد نقاب می بندد تا صورتش را بپوشاند و هویتش را پنهان کند.

از زمانی که تلاش ‌های تخلیه در اګست ٢٠٢١ آغاز شد، برخی از زنان آسیب ‌پذیر مانند روزنامه‌ نگاران سابق، فعالان مدني، کارمندان دولت و قاضيان به کشورهای دیگر تخلیه كردند، با هرحال سعدیه می گوید که تنها تعداد کمی از زنان څارنوال و وکلایي مدافع توانستند افغانستان را ترک کنند، او به افغان وتنس می گوید که با کارفرما يي قبلی خود، یک سازمان غیردولتی بین المللی تماس گرفته و از آنها خواسته تا در تخلیه او کمک کنند، او می گوید آنها رد کردند و گفتند که فقط می توانند کارکنان فعلی خود را تخلیه کنند.

سعدیه در طول زندگی حرفه ای خود به زنان کمک کرده است، اکنون او در جامعه ای زندگی می کند که حتی حقوق اولیه زنان در آن محدود شده است وآینده تاریک به نظر می رسد، او به افغان وتنس می گوید که با وجود اینکه با ترس، فقر و ناامیدی زندگی می کند، امیدوار است جامعه جهانی و گروه های حقوق زنان به او و دیگر زنانی که در خطر هستند کمک کنند تا به مکان امنی خارج از افغانستان نقل مکان کنند.