رحیمه

مصاحبه شونده در هیچ یک از عکس های ارائه شده در این مقاله حضور ندارد.

با ورود طالبان به کابل در ماه اگیست ۲۰۲۱ بر اساس گزارش ها عکس های زنان بر روی نماهای مشاغل اطراف پایتخت سیاه یا رنگ آمیزی شده است.

این تنها یکی از راه هایی بود که با بازگشت طالبان به قدرت چهره شهر تغییر کرد. در ماه‌های بعد این گروه مجموعه‌ای از محدودیت‌ها را اعمال خواهد کرد که دسترسی زنان به کار و تحصیل و همچنین آزادی رفت‌وآمد و پوشش زنان را هدف قرار میدهد.

رحیمه که نام واقعی او نیست یک آرایشگر است که یک سالن زیبایی را در شمال کابل اداره می کند. از زمان تسلط طالبان او شاهد بوده است که تجارتش به روش های بی شماری دچار مشکل شده است. نه تنها زنان اکنون پول کمتری برای خرج کردن دارند بلکه تعداد کمتری نیز به دلیل محدودیت ها خانه های خود را ترک می کنند. این زن ۳۵ ساله می گوید که تجارت او قبلاً شلوغ بود اما اکنون درآمدش به شدت کاهش یافته است.

رحیمه به افغان وتنس میگوید: ما به اندازه گذشته مشتری نداریم. بسیاری از مشتریان سابق من کشور را ترک کرده اند و تعدادی از آنها که هنوز در افغانستان هستند مرتباً نمی آیند.

سازمان ملل تخمین می زند که ۹۵ درصد مردم افغانستان گرسنه هستند.

از ماه اگیست سال گذشته ده ها هزار افغان از کشور فرار کرده اند. بر اساس برآوردهای رسمی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان بیش از ۶ میلیون افغان تا پایان سال ۲۰۲۱ به اجبار از خانه های خود آواره شدند در حالی که تخمین زده می شود که ۲۴ میلیون افغان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.

رحیمه مادر چهار فرزند در حالی که شوهرش بیکار است به سختی خرج زندگی را میدهد یعنی او تنها نان‌آور خانه است.

او میگوید: من با سالن در نقص هستم و به سختی می‌توانم خواسته‌ها و نیازهای بچه‌هایم را برآورده کنم.

او همچنین مجبور بوده است که شاهد زجر کشیدن کارکنانش باشد. کسب و کار رحیمه منبع درآمدی برای سه دستیار او همگی زن بود که او آموزش داده بود و بعداً آنها را استخدام کرده بود. رحیمه می گوید کاهش درآمد به این معنی است که او دیگر نمی تواند حقوق کامل زنان را پرداخت کند.

او می افزاید: وضعیت دستیاران من به مانند وضعیت من است آنها هم مانند من در رنج هستند.

یک سال از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان کارشناسان می گویند که اقتصاد افغانستان در آستانه سقوط است و این کشور با یک بحران انسانی وخیم مواجه است. به گفته سازمان ملل ۹۵ درصد از مردم افغانستان گرسنه هستند و سوءتغذیه یک نسل کامل را تهدید می کند.

در چنین شرایطی کسب‌وکارهای کوچکی مانند رحیمه برای ادامه حیات تلاش کرده‌اند. رحیمه می‌گوید تمام سالن‌های دیگری که او با آنها در تماس است با همین مشکلات روبرو هستند زنان درآمد قابل تصرف کمتری برای صرف درمان‌های زیبایی دارند و کمبود مشتری منجر به ضررهای قابل توجهی شده است.

محدودیت های فضیلت و رذیلت

از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اگیست ۲۰۲۱ زنان با یک رشته محدودیت‌ها مواجه شده‌اند.

با این حال رحیمه فقط سپاسگزار است که می تواند درهای خود را باز نگه دارد. به برخی از زنان مانند کارمندان زن شاروالی در کابل گفته شده است که در خانه بمانند و کار نکنند مگر اینکه شغل آنها توسط یک مرد پر شود. رحیمه می‌گوید که وزارت امر بالمعروف و نهی عن المنکر طالبان که جایگزین وزارت زنان سابق شد هیچ مانع بزرگی برای کار او ایجاد نکرده است اما او به افغان وتنس می‌گوید که به او دستور داده شده است که تصاویر مدل‌های زن را از بیرون حذف کند از سالون او.

رحیمه یادآور می شود: آنها به ما گفتند که تصاویر بی حجاب و غیراسلامی را برداریم و ما هم مطابق آن عمل کردیم.

در ماه دسامبر گزارش شد که طالبان به دلیل مخالفت با تفسیر این گروه از قوانین اسلامی اقدام به برداشتن پوسترهای زنان از سالن های زیبایی در ۲۲ منطقه کابل کرده اند. بر اساس گزارش ها بسیاری از تصاویر قبلاً به دلیل ترس از انتقام پس از تسلط طالبان سیاه یا رنگ آمیزی شده بودند. رحیمه و سایر منابع در کابل به افغان وتنس گفتند که سالن های آرایش به شیوه های مختلف محدودیت های طالبان را بداهه ساخته و رعایت کرده اند. تعدادی از آنها پوسترهای مدل ها را به طور کامل حذف کرده اند و فقط نام سالن را به نمایش گذاشته اند در حالی که برخی دیگر پوسترها را با تصاویری از چهره مو و ابزار آرایش زنانه جایگزین کرده اند.

در همان ماه طالبان همچنین گفتند که زنانی که می خواهند مسافت های طولانی را طی کنند نباید در وسایل حمل و نقل جاده ای مجاز باشند مگر اینکه با یکی از اقوام مرد نزدیک همراه باشند و در اوایل ماه مه طالبان به زنان دستور داد که صورت خود را در ملاء عام بپوشانند و اعلام کردند که غیر از این است. رعایت می تواند منجر به زندانی شدن اعضای مرد خانواده زن شود. به نظر میرسد که این فرمان به درجات مختلف در سراسر استان‌ها اجرا شده است اما در اواخر ماه مه طالبان همچنین به زنان روزنامه‌نگار دستور داد تا چهره‌های خود را روی آنتن بپوشانند. هر دو محدودیت در پوشش زنان با محکومیت ملی و بین المللی مواجه شده است.

با تسخیر کابل توسط طالبان گزارش شد که برخی از سالن های زیبایی تبلیغات زنان را در نمای بیرونی خود پوشانده اند.

افغان وتنس در ماه‌ های اخیر با چندین زن صحبت کرده است که نگرانی‌های خود را در مورد تأثیرات منفی محدودیت‌ها ابراز کرده‌اند. یک زن که صاحب یک تجارت فروش لباس‌های سنتی افغانی است می‌گوید که نتوانسته برای عکاسی از مدل‌هایش به ولایات دیگر سفر کند در حالی که زن دیگری توضیح داد که چگونه باید یکی از پسرانش را از مدرسه خارج کند تا بتوانند او را در سفرهای کاری همراهی کنند. به استان های همجوار

به گفته رحیمه حتی مراسم عروسی و نحوه برگزاری آن تحت حکومت طالبان تغییر کرده است. پیش از این مشتریان روزانه رحیمه شامل چندین عروس بودند اما او می‌گوید که بسیاری از مردم از پخش موسیقی در مراسم عروسی خود خودداری کرده‌اند که با گزارش‌هایی در ماه جولای مبنی بر اینکه طالبان به تالارهای عروسی دستور داده بودند در جشن‌ها در سراسر کشور موسیقی پخش نکنند تأیید شد. بر اساس گزارش‌ها در برخی موارد افرادی که از اجرای این قانون سر باز زدند موقتاً بازداشت شدند و تنها پس از امضای تعهدنامه کتبی آزاد شدند.

با این حال با توجه به اینکه رحیمه همچنان می تواند کار کند به نظر نمی رسد که این محدودیت ها او را چندان آزار دهد. چیزی که او را بیش از همه ناراحت می کند مشاهده رکود در کسب و کاری است که برای ایجاد آن سخت تلاش کرده است.

وقتی از رحیمه پرسیده می شود که درباره آینده خود چه احساسی دارد پاسخ می دهد که احساس ترس می کند:

ما از فقر و آینده نامشخصی که در انتظارمان است می ترسیم.

منبع: مصاحبه افغان وتنس