من هیچ آرزویی برای آینده ندارم. محصلین دختر پوهنتون در مورد محدودیت های طالبان

تصویر: مایکل فولی

زمانی که طالبان در ماه اگست گذشته کنترل افغانستان را به دست گرفتند، به جامعه جهانی اطمینان دادند که اوضاع با آخرین دوره قدرت آنها در دهه 1990 متفاوت خواهد بود زمانی که زنان از تحصیل و کار منع شدند.

این بار، این گروه مدعی شد که حقوق زنان رعایت خواهد شد، اما در چارچوب تفسیر آنها از قوانین اسلامی.

سال گذشته، پس از تعطیلات تابستانی معمول، پوهنتون ها و لیسه ها در سرتاسر افغانستان بسته ماندند و این نگرانی را ایجاد کرد که دختران و زنان بار دیگر از یادگیری منع شوند.

در حالی که برخی از لیسه ها در ماه‌های بعد برای پسران بازگشایی شدند، تا فبروری بود که پوهنتون ها دوباره درهای خود را باز کردند، اما با قوانین سخت‌گیرانه برای محصلین دختر.

افغان وتنس با پنج محصل دختر در پوهنتون‌های دولتی در ولایات کابل، بلخ، بغلان و سمنگان صحبت کرد آنها گفتند که محدودیت‌ ها همراه با کمبود استاد برای تدریس در صنف ‌ها، بر روحیه و کیفیت تحصیل آنها تأثیر منفی گذاشته است.

نام تمامی مصاحبه شوندگان در این مقاله تغییر کرده است.

دانش آموزان دختر و پسر از هم جدا شدند

در ماه سپتامبر، وزارت تحصیلات عالی طالبان اعلام کرد که زنان اجازه تحصیل در دانشگاه را خواهند داشت، اما نه در کنار مردان.

این تصمیم تغییری را نسبت به رویه پذیرفته شده قبل از بازگشت طالبان نشان داد، جایی که مردان و زنان به طور مشترک تحصیل می کردند.

مصاحبه شوندگان به افغان وتنس گفتند که طبق مقررات اکنون دانش آموزان دختر از ساعت ۸ صبح تا ۱۱:۱۵ صبح در کلاس ها شرکت می کنند، در حالی که دانش آموزان پسر بین ساعت ۱۱:۳۰ صبح تا ۳:۳۰ بعد از ظهر می آیند.

برای اطمینان از عدم اختلاط، طالبان "نگهبانان ویژه" را در برخی از دروازه های پوهنتون ها مقرر کرده اند.

ساجده، محصل پوهنتون کابل می گوید: «دو نگهبان طالبان همراه با یک سگ، دختران را تعقیب می کنند و آنها را مجبور می کنند قبل از ورود پسران به پوهنتون، محوطه پوهنتون را ترک کنند.

لیلا که در پوهنتون سمنگان تحصیل می کند، می افزاید که نه استادان زن و نه محصلین اجازه ندارند که پوهنتون را بدون اوقات مشخص شده حتا در صورت نیاز جدی ترک کنند.

تمنا، محصل پوهنتون بلخ، نگهبانان را "بی ادب" توصیف می کند. او میگوید که برای کوچکترین «اشتباه» بر سر محصلین دختر فریاد میزنند و آن ‌ها را متهم به بی‌ بند و باری می‌ کنند.

تمنا می گوید: «اگر سال آخرم نبود و قصد فارغ التحصیلی نداشتم، به پوهنتون برنمی گشتم.

بند شدن سلفی

به گفته ساجده، رفت و آمد در محوطه پوهنتون نیز محدود شده است، او می گوید که از طریق نامه به محصلین هشدار داده می شود که از سرگردانی خارج از صنف خودداری کنند.

نرگس از پوهنتون بغلان می گوید: «مقامات تقریباً هر روز نامه های رسمی می فرستند و به دانشجویان دختر دستور می دهند که در محوطه دانشگاه پیاده روی نکنند، به مغازه ها و سفره خانه ها رفت و آمد نکنند، و بسیاری محدودیت های دیگر.

نرگس از پوهنتون بغلان می گوید: «مقامات تقریباً هر روز نامه های رسمی می فرستند و به دانشجویان دختر دستور می دهند که در محوطه پوهنتون پیاده روی نکنند، به دوکان ها و کانتین ها رفت و آمد نکنند، و بسیاری محدودیت های دیگر.

افغان وتنس همچنین از مصاحبه شوندگان شنیده است که به محصلین اطلاع داده شده است که در محوطه پوهنتون عکس و سلفی نگیرند.

لیلا می گوید که به محصلین پوهنتون سمنگان اطلاع داده شده است که به زودی باید تلفن های خود را در خانه بگذارند.

به ما گفته شده است که از سمستر بعدی، ما باید تمام قوانین را به شدت رعایت کنیم و اجازه نخواهیم داشت تلفن های همراه خود را با خود ببریم.

لباس پوشیدن سختگیرانه

به محصلین دختر در برخی از پوهنتون ها دستور داده شده است که مقررات سختگیرانه در مورد حجاب را رعایت کنند، در حالی که در برخی دیگر پوهنتون ها، مقامات هیچ قانون رسمی صادر نکرده‌اند، اما جلساتی را با مدیران دیپارتمنت ها سازماندهی می ‌کنند و در صنف ‌ها حضور می‌یابند و از دانشجویان دختر می‌خواهند که به حجاب اسلامی-حجاب طالبان پایبند باشند. تفسیری که همچنان نامشخص است، زیرا بسیاری از زنان افغان در حال حاضر چادر به سر میکنند.

تمنا می گوید: «به ما گفته شد که لباس های سیاه دراز بپوشیم، اما ما مقاومت کردیم.

«در اولین روزی که در پوهنتون حضور داشتم، در صنف بودیم که صدای جیغ بلند دختری را شنیدیم.

ما تعجب کردیم که چه اتفاقی افتاده است، اما نه استادان مان و نه ما اجازه نداشتند دختر را بررسی کنیم و ببینیم موضوع چیست.

بعداً فهمیدیم که او مجازات شده به دلیل رعایت نکردن قوانین حجاب از طرف مقامات.»

ساجده به افغان وتنس می‌گوید که مقامات طالبان اغلب از طریق مقامات بخش و دانشکده به آنها هشدار می‌دادند که اگر حجاب کامل را رعایت نکنند، دوباره دانشگاه‌ ها را به روی دانشجویان دختر خواهند بست.

لیلا از دانشگاه سمنگان می‌گوید که مقامات طالبان به آنها گفته‌اند که لباس‌های سیاه دراز بپوشند، صورت خود را کاملاً بپوشانند - از جمله چشم‌ها - و کفش‌های بلند و لباس‌های رنگارنگ نپوشند.

خراب شدن مغز ها

در تئوری، این مقررات به این معنی است که برای آموزش زنان باید استادان زن تعیین شوند، اما در عمل، این امکان پذیر نیست زیرا افغانستان با «فرار مغزها» مواجه است. نه تنها استادان زن از کشور خارج شده اند، بلکه استادان مرد نیز از کشور خارج شده اند.

ماه گذشته، بی بی سی گزارش داد که ۲۲۹ استاد و استاد مجرب از سه دانشگاه بزرگ افغانستان، از جمله کابل، کشور را از زمان تسلط طالبان ترک کرده اند.

به دلیل کمبود، طالبان مجبور شده اند تا به برخی از معلمان مرد اجازه دهند تا به طور موقت به دانش آموزان دختر تعلیم دهند.

در ماه سپتامبر، عبدالباقی حقانی، وزیر تحصیلات عالی، مدعی شد که معلمان زن به اندازه کافی در دسترس هستند و در صورتی که چنین نباشد، جایگزینی پیدا خواهد شد.

وی گفت: همه چیز به ظرفیت دانشگاه بستگی دارد.

ما همچنین می‌توانیم از معلمان مرد برای تدریس از پشت پرده استفاده کنیم یا از فناوری استفاده کنیم.»

برای پر کردن کمبود، طالبان همچنین استادان جدیدی را استخدام کرده اند، عمدتاً کسانی که تجربه کمتری دارند یا بدون تجربه هستند تا جایگزین کسانی شوند که ترک کرده اند.

تمنا میگوید استادان تازه منصوب شده تجربه کافی ندارند و اکثراً غایب هستند. آنها فقط در روزهای امتحان حاضر می شوند.

به گفته مینا که در پوهنتون کابل تحصیل می‌کند، در ماه‌ های اخیر حدود بیست تن از اساتید برتر یک دیپارتمنت در پوهنتون کابل، رشته خود را رها کرده و افغانستان را ترک کرده ‌اند.

نرگس از پوهنتون بغلان نیز این موضوع را تکرار می کند و می گوید که تمام دانشکده او اکنون تنها دو استاد زن دارد.

حضور کم، و روحیه پایین

در حالی که بازگشایی پوهنتون ها مدت‌ ها انتظار می ‌رفت، دانشجویانی که ماه گذشته به کلاس ‌های خود بازگشتند متوجه شدند که آنها مثل سابق نیستند.

علاوه بر غیبت بسیاری از استادان، به افغان وتنس گفته شد که میزان حضور دانشجویان نیز نسبت به قبل پایین بوده و برخی از دانشجویان انگیزه ای برای تحصیل ندارند.

لیلا از دانشگاه سمنگان می‌ گوید: «بسیاری از معلمان رفته‌ اند، برخی دیگر حقوق نمی ‌گیرند، یا حقوق کمتری دریافت می‌ کنند، بنابراین ما هیچ جدیتی در تحصیلات خود نمی‌ بینیم.

ساجده میگوید معلمان اندک است [اما] فشار و محدودیت‌ های زیادی وجود دارد.

آنها پوهنتون را به اردوگاه نظامی تبدیل کرده‌ اند و هر حرکتی را که انجام می ‌دهیم کنترل می‌ کنند و هشدار می‌ دهند که اگر ما را بی حجاب ببینند، دانشگاه را تعطیل خواهند کرد.»

تعدادی از محصلین که افغان وتنس با آنها صحبت کرده گفته اند، که همصنفی های شان به دلیل ترس که خانواده های شان دارد، و یا به دلیل محدودیت های طالبان در سفر کردن زنان، ترک تحصیل کرده یا به تعویق انداخته اند، به این معنی که زنان باید برای طی مسافت های بیش از ۷۲ کیلومتر یک همراه داشته باشند.

با وجود اینکه طالبان پیشنهاد می‌ کنند این بار قوانین آنها «نرم‌ تر» خواهد بود، محدودیت ‌ها تاکنون چیز دیگری را نشان می‌دهد، و در حالی که زنان قادر به تحصیل هستند، کیفیت آموزشی که دریافت می ‌کنند و محیطی که در آن تحصیل می ‌کنند، بسیاری از محصلین دختر را با امید کمی روبرو کرده است.

تمنا می گوید: «من هیچ آرزویی برای آینده تحت این رژیم ندارم، ما زنان در رژیم طالبان هیچ آینده شغلی نداریم.»

گزارش شده توسط: افغان وتنس.

25 Mar 2022